- QUADRIGARUM Supplicium
- QUADRIGARUM Suppliciumab Hercule excogitatum deprehenditur, qui, florente adhuc aetate, Euboeae Regem Pyraechmen, bellum Boeotiis inferentem, vicit, victumque pullis equinis ita alligavit, ut in duas discerperetur partes, uti refert Plut. Parall. c. 13. Vide quoque c. 14. praeterea A. Gellium, l. 20. c. 1. Virg. Aeneid. l. 8. Claudianum in Gildonem, Alios: Hodieque laesae Maiestatis reisid supplicii in Gallia irrogari, exemplô est infelix Regicida Ravaillacus, qui Henrico Magno necem in ferre ausus Quadrigarum supplicium Parisiis subiit, annô huius saeculi 10. Idem in Anglia obtinere, infra dicemus. Semel tantum eo usu Romani qui Quadrigis discerpserunt Metium Suffetium, Albanorum Regem, Liv. l. 1. c. 28. Duabus admotis quadrigis, in currus earum distentum illigat (Tullus) Metium, deinde in diversum equi concitati lacorum in utroque curru corpus qua inhaeserant vinclis membra, portantes, Avertêre omnes, a tantae foeditate spectaculi, oculos. Primum ultimumque illud supplicium apud Romanos etc. Simile triremium supplicium est; apud Tunquinen ses aliasque nonullas Orientis gentes, de quo infra dicemus suô locô. Vide quoque hîc passim, ubi de atroci homine Lacerandi, Secandi, Trahendt more, nec non voce Diasphendone; it. Quartenzatio. De Quadrigariorum vero lusu, Sueton, Nerone, c. 19. 35 Casaubonum ibi.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.